ค่าสำรวจภัยเป็นค่าใช้จ่ายที่เรียกร้องกรณีละเมิดได้หรือไม่

      คำพิพากษาฎีกาที่ 309/2562 (หน้า 2987 เล่ม 12) เหตุเกิดจากความประมาทของจำเลยที่ 1 ที่ขับรถยนต์ฝ่าฝืนสัญญาณจราจรไฟสีแดงไปเฉี่ยวชนรถยนต์คันที่โจทก์รับประกันภัยและรถยนต์คันที่โจทก์รับประกันภัยไปชนรถยนต์คันอื่นได้รับความเสียหาย เมื่อโจทก์ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนตามกรมธรรม์ประกันภัยให้แก่ผู้เอาประกันภัยหลังจากหักจำนวนเงินเอาประกันภัยตามกรมธรรม์ประกันภัยของจำเลยที่ 1 ที่ทำกับจำเลยที่ 2 ที่ได้สละสิทธิเรียกร้องต่อกันตามข้อสัญญาสละสิทธิเรียกร้องค่าเสียหายซึ่งกันและกันตามกรมธรรม์ประกันภัยรถยนต์ของสมาคมประกันวินาศภัยระหว่างโจทก์กับจำเลยที่ 2 ออกแล้ว ยังคงมีค่าเสียหายส่วนเกินที่โจทก์ได้รับช่วงสิทธิจากผู้เอาประกันภัยที่จะฟ้องไล่เบี้ยเอาจากจำเลยที่ 1 ได้อีกตามข้อสัญญาสละสิทธิเรียกร้องค่าเสียหายซึ่งกันและกันดังกล่าวจึงระบุว่า “ผู้ร่วมสัญญาตกลงว่าสิทธิของผู้เอาประกันภัยในการเรียกค่าเสียหายส่วนเกินจำนวนเงินเอาประกันภัยกับผู้ร่วมสัญญาอีกฝ่ายหนึ่งให้เป็นไปตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์” และ ป.พ.พ.มาตรา 880 โจทก์มีอำนาจฟ้องจำเลยที่ 1

      ค่าลากรถยนต์คันที่โจทก์รับประกันภัยเป็นการจ่ายตามเงื่อนไขความคุ้มครองตามตารางกรมธรรม์ประกันภัยรถยนต์ โจทก์ย่อมรับช่วงสิทธิของผู้เอาประกันภัยมาไล่เบี้ยเอาจากจำเลยที่ 1 ได้

      ค่าสำรวจภัยเป็นค่าใช้จ่ายในการดำเนินการของโจทก์ซึ่งเป็นผู้รับประกันภัยเองไม่ใช่ค่าเสียหายจากการทำละเมิดโดยตรง โจทก์ต้องออกใช้เอง ตาม ป.พ.พ.มาตรา 878

สรุป

1.ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง พิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน แต่ศาลฎีกาพิพากษากลับ ให้จำเลยที่ 1 ชำระเงินให้แก่โจทก์

2.โจทก์ยื่นฎีกาว่า การที่โจทก์และจำเลยที่ 2 เป็นผู้ร่วมสัญญาสละสิทธิเรียกร้องค่าเสียหายซึ่งกันและกันตามกรมธรรม์ประกันภัยรถยนต์ของสมาคมประกันวินาศภัยนั้นเป็นเรื่องระหว่างโจทก์กับจำเลยที่ 2 ไม่ทำให้จำเลยที่ 1 หลุดพ้นความรับผิดไปด้วย เมื่อโจทก์ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่ผู้เอาประกันภัยไปแล้วย่อมได้รับช่วงสิทธิมาไล่เบี้ยเอาจากจำเลยที่ 1 ได้ และศาลฎีกาได้มีคำวินิจฉัยดังกล่าวข้างต้น

จำนวนเข้าชม/ดาวน์โหลด : 255 ครั้ง